Jean-Jacques Dessalines

Jean-Jacques Dessalines
Emperador de Haití (es)
Vida
Nacimientu	Plaine-du-Nord (es) , 20 de setiembre de 1758[1]
Nacionalidá	Haití
Muerte	Puertu Príncipe, 17 d'ochobre de 1806[1] (48 años)
Causa de la muerte	homicidiu
Familia
Casáu con	María Clara de Haití (es)
Fíos/es	Jacques Dessalines
Estudios
Llingües falaes	francés[2]
Oficiu	políticu
Participante Revolución haitiana Genocidio haitiano de 1804 (es)
Graduación	xeneral
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Jean-Jacques Dessalines (20 de setiembre de 1758, Plaine-du-Nord ^(es)  – 17 d'ochobre de 1806, Puertu Príncipe) foi un líder de la Revolución haitiana que proclamó la independencia del país el 1 de xineru de 1804 y convirtióse nel so primer gobernante. En 1804 proclamóse emperador col nome de Jacques I.^[3]

Antiguu esclavu,^[4] participó nes revueltes de los esclavos de la colonia francesa de Saint Domingue.

Al serviciu de Toussaint Louverture algamó'l grau de xeneral y cuando ésti foi depuestu poles tropes franceses unviaes por Napoleón pa reconquistar la islla, foi nomáu al mandu de les tropes del sur. Sicasí, entós que Toussaint fuera deteníu y unviáu a Francia y col apuerto de noticies del reestablecimientu de la esclavitú n'otres colonies franceses, Dessalines entamó n'ochobre de 1802 un amotinamientu contra les fuercies franceses a les qu'enfrentó nuna sangrienta llucha. Finalmente venció a los franceses na batalla de Virtieres en 1803 y espulsar de la islla.^[5]

En 1804 ordenó'l estermín de la minoría blanca qu'entá permanecía nel país, lo que causó la muerte d'ente 3000 y 5000 persones mientres los meses de febreru, marzu y abril de 1804.^[6] En setiembre de 1804 se autoproclamó emperador, siendo oficialmente coronáu'l 8 d'ochobre na ciudá de Le Cap.

Ente 1801 y 1805 l'exércitu haitianu, fixo sangrientes incursiones a la parte oriental de la islla, con enardecidas tropes comandadas pol xeneral Jean Jacques Dessalines.

Les tropes militares haitianes empobinaes por Dessalines, quien se fixo Emperador, fueron les que más dañu produció a la parte oriental de la islla en tola so hestoria. Escalaron y quemaron les poblaciones de Monte Plata, La Vega, Cotuí, San Francisco de Macorís, San José de los Matos y Montecristi.

En munches d'esta poblaciones les tropes haitianes se les ingeniaron pa engañar, ordenar allegar a les ilesies, cola falsa sida de qu'esta yera la manera de poder pa garantiza-yos a toos la vida. Pero cuando parte de la población yá s'atopaba en dichos templos, lo que fixeron foi degollar a más de quinientes persones naquellos llugares sagraos, ente ellos neños y muyeres indefensos, y al sacerdote fray Pedro Geraldino, quien foi enartáu poles bayonetes haitianes cuando intentó oponese a la matanza. Miles d'habitantes morrieron nestos fechos criminales perpetaos mientres les dos primeres invasiones haitianes a la parte este de La Española.

En presencia de Dessalines, les tropes haitianes quemaron vivu al cura José Vásquez, porque'l relixosu consideró como satánicos lo que faía l'exércitu haitianu.

En xineru de 1805 los remanentes del exércitu francés que quedaben na parte este de la islla comandados pol xeneral francés Louis Marie Ferrand entren nuevamente n'aición. Ferrand decretó a les sos tropes cazar neños de dambos sexos de raza negra hasta los 14 años d'edá pa ser vendíos como esclavos. ^{[ensin referencies]}Esti fechu provoca la roxura de Dessalines quien invade la parte este de la islla, toma la ciudá de Santiago, y depués diríxese decididamente a ocupar la ciudá de Santu Domingu, comandando tarrecibles tropes que paecíen invencibles

L'exércitu haitianu intentó acabar la resistencia francesa protexida pola muralla de la ciudá. Dessalines nun desenvolvió un plan pa la so invasión pos nun traxo artillería.

Selmanes más tarde, llega a les mariñes de la ciudá de Santu Domingu, una escuadra de barcos franceses comandada pol almirante Missiesy. La flota cañonea les posiciones haitianes y parte aldu al oeste. Dessalines interpreta que pue ser un ataque al so país y retírase rápido.

Nel so gobiernu intentó restablecer la economía de los plantíos por aciu un sistema de trabayu forzáu. Foi traicionáu y asesináu en 1806 polos sos collaboradores, Alexandre Pétion y Henri Christophe, quien tres la so muerte, partiéronse'l poder de la nueva nación.^[7] Esti golpe d'Estáu foi promovíu por sectores acomodaos, qu'anque primeramente sofitáren-y, viéronse afeutaos pola promulgación d'una llei de reforma agraria con carauterístiques revolucionaries.^[8]

Dessalines foi bisagüelu de Cincinnatus Leconte, que sirvió tamién como Presidente d'Haití, de 1911 a 1912.^[9][10]

1. ↑ ^{1,0 1,1} Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 14612138d. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
3. ↑ «Independent Haiti». Consultáu'l 27 de payares de 2006.
4. ↑ "A Brief History of Dessalines" Archiváu 2014-10-22 en Wayback Machine, de 1825 Missionary Journal
5. ↑ Schutt-Ainé, Patricia; Staff of Librairie Au Service de la Culture (1994). Haiti: A Basic Reference Book. Miami, Florida: Librairie Au Service de la Culture, páx. 33-35, 60. ISBN 0-9638599-0-0.
6. ↑ Girard, Philippe R. (2011). The Slaves Who Defeated Napoleon: Toussaint Louverture and the Haitian War of Independence 1801–1804. Tuscaloosa Alabama: The University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-1732-4.
7. ↑ TiCam (27 de setiembre de 2006). «17 October: Death of Dessalines». haitiwebs.com. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de setiembre de 2007. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2006.
8. ↑ Boisrolin, Henry. «La Revolución Haitiana (1791–1804)». Ariadna Tucma. http://www.omegalfa.es/downloadfile.php?file=llibros/la-revolucion-haitiana.pdf. Consultáu'l 20 de setiembre de 2012. 
9. ↑ Jacques Carmeleau, Jean Price-Mars and Haiti (Three Continents Press, 1981), páxs. 77.
10. ↑ Dantès Bellegarde Histoire de du peuple haïtien, 1492–1952 (Held, 1953), páxs. 233.